فهرست مطالب
ناتوانی در برقراری ارتباط چشمی می‌تواند در تعاملات اجتماعی روزمره اختلال ایجاد کند. درحقیقت، توانایی برقراری تماس چشمی خوب یک جنبه مهم برای تعاملات اجتماعی مؤثر است. افرادی که به چشمان دیگران نگاه می‌کنند، افرادی با خصوصیات دوستانه و خوشامدگو شناخته می‌شوند. با این حال، بسیاری از افراد خجالتی و مضطرب در این قسمت از ارتباطات مشکل دارند. با این حال، برای شناخت بیشتر ناتوانی در برقراری ارتباط چشمی و راه‌های غالبه بر آن با ذهن همراه باشید.
ناتوانی در برقراری ارتباط چشمی چیست؟
ناتوانی در برقراری ارتباط چشمی به ناراحتی فرد در هنگام نگاه کردن مستقیم به چشم‌های شخص دیگری اشاره دارد. فردی که دچار ناتوانی در برقراری تماس چشمی می‌شود، ممکن است هنگام مکالمه با کسی، از برقراری ارتباط چشمی با او جلوگیری کند. اگر آن فرد بتواند ارتباط چشمی برقرار نند، اغلب احساس می‌کند مورد قضاوت یا موشکافی قرار می‌گیرند.
چرا مردم از برقراری ارتباط چشمی اجتناب می‌کنند؟
افراد به دلایل مختلفی در برقراری ارتباط چشمی ناتوان هستند. برای کسانی که بیماری روانی برای آن‌ها تشخیص داده نشده است، اجتناب از تماس چشمی می‌تواند به کمرویی یا عدم اعتماد به نفس مربوط باشد. نگاه کردن به چشم‌ها هنگام صحبت، برای کسانی که گفتگوی مؤثر را تمرین نکرده‌اند یا ترجیح می‌دهند در کانون توجه نباشند، احساس ناراحتی ایجاد می‌کند.
ارتباط موثر با والدین و دوستان در دوره نوجوانی
برقراری ارتباط چشمی و اختلال اضطراب اجتماعی
غالباً افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی (SAD) نگاه کردن به چشمان شخص را موجب اضطراب و ناراحتی می‌دادند. این احتمالاً تاحدی به دلیل سیم‌کشی ژنتیکی است. تحقیقات نشان داده‌اند افرادی که مبتلا به SAD هستند، از تماس مستقیم چشمی می‌ترسند. اگر SAD داشته باشید، بخشی از مغز که به شما از خطرات را هشدار می‌دهد، می‌تواند در اثر ارتباط چشمی تحریک شود.
تماس چشمی و اوتیسم
تحقیقات درمورد اوتیسم نشان می‌دهند که افراد مبتلا به این بیماری نسبت به تماس چشمی حساسیت زیادی دارند. این بدان معنا است که کسانی که به اوتیسم مبتلا هستند، از تماس چشمی خودداری می‌کنند، زیرا این می‌تواند باعث ناراحتی شدید و حتی درد شود.
غلبه بر ناتوانی در برقراری ارتباط چشمی
برقراری تماس چشمی هنگام مکالمه مهم است. این مهارت هم برای موقعیت کاری و هم برای روابط شخصی امری حیاتی است. در حالی که برخی از افراد ممکن است تمایل به ترس یا اجتناب از ارتباط چشمی داشته باشند، اما بیشتر آن‌ها می‌توانند مهارت‌های ارتباط چشمی خود را بهبود ببخشند و در برقراری ارتباط چشمی خوب بهتر شوند.
دو مرحله برای یادگیری تماس چشمی وجود دارند که به شرح زیر هستند:
- اضطراب در مورد تماس چشمی را کاهش دهید.
- مهارت‌های برقراری ارتباط چشمی را بهبود ببخشید.
اضطراب در مورد تماس چشمی را کاهش دهید
افراد مبتلا به اختلال اضطراب احتمالاً از درمانی شامل درمان شناختی رفتاری (CBT) یا دارو بهره‌مند می‌شوند. بیشتر افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی می‌توانند یاد بگیرند که بر پاسخ ترس خود غلبه کرده و ارتباط چشمی خود را بهتر حفظ کنند. به این ترتیب، تماس چشمی فقط یکی از جنبه‌های تعامل اجتماعی است که می‌توانید با تمرین و قرار گرفتن در معرض حساسیت، از آن بهره‌مند شوید.
اگر شما اختلال اضطرابی نداشته باشید، اما هنوز ناتوانی در برقراری ارتباط چشمی دارید، می‌توانید با افزایش مقادیر تماس چشمی با گذشت زمان تحمل خود را افزایش دهید. به تدریج، در صورتی که بیشتر اوقات این کار را انجام می‌دهید، باید احساس ناخوشآیندی کمتری داشته باشید!
[su_box title=”همچنین بخوانید: ” style=”bubbles“ box_color=”#a631a8″ radius=”20″]
[su_animate type=”shake” duration=”0.5″] راه‌های تقویت خودباوری ؛ ۱۲ راه برای بهبود و افزایش خودباوری [/su_animate]
[/su_box]
با افرادی که احساس اضطراب کمتری در شما ایجاد می‌کنند، مانند یک دوست خوب، کار خود را شروع کنید و روی موقعیت‌های بیشتر تحریک کننده اضطرابی مانند برقراری تماس چشمی با همکاران کاری خود شروع کنید.
اگر در ابتدا ارتباط چشمی واقعی بیش از حد استرس زا باشد، حتی می‌توانید با برقراری ارتباط چشمی با شخصیت‌ها در تلویزیون، فیلم‌های آنلاین یا سایر چت‌های ویدیویی شروع کنید. اگر می‌بینید که اضطراب شما قبل یا در موقعیت‌هایی که باید با آن‌ها تماس چشمی برقرار کنید افزایش می‌یابد، سعی کنید تنفس عمیقی بکشید تا ضربان قلب شما کم شده و آرام شوید.
مهارت‌های ارتباط چشمی را بهبود ببخشید
اگر با شخصی به تنهایی صحبت می‌کنید (یا به افراد درون یک گروه نگاه می‌کنید)، مکانی را مستقیماً بین چشم شنونده یا کمی بالاتر از آن انتخاب کنید. اگر این کار راحت نیست، سعی کنید اجازه دهید چشمانتان کمی از فوکوس خارج شوند که این وضعیت موجب آرامش بیشتری در شما می‌شود.
شما باید گاهی اوقات به چشم‌های فرد روبروی خودتان نگاه کنید. خیره شدن بیش از حد شدید باعث ناراحتی افراد خواهد شد. استفاده از این دو استراتژی برای بهبود ارتباط چشمی، باعث می‌شود شنوندگان ارتباط بیشتری با شما برقرار کنند و شما احساس راحتی بیشتری هنگام صحبت با یک گروه یا با یک فرد داشته باشید.
نکات مهم برای رفع ناتوانی در برقراری ارتباط چشمی
- در شروع گفتگو تماس چشمی برقرار کنید: از بدو شروع گفتگو با فردی، ارتباط چشمی را برقرار کنید.
- از قانون ۵۰/۷۰ استفاده کنید: در هنگام صحبت ۵۰ درصد از وقت و هنگام گوش دادن ۷۰ درصد از ارتباط چشمی خود را حفظ کنید.
- به مدت ۴ تا ۵ ثانیه ارتباط چشمی را حفظ کنید: هر بار حدود چهار تا پنج ثانیه تماس چشمی خود را حفظ کنید. قبل از اینکه نگاه خود را از سَر بگیرید، هنگام قطع ارتباط چشمی، به کناره‌ها نگاه کنید.
- از تکنیک مثلث استفاده کنید: به جای نگاه کردن به پایین (زیرا این مسئله عدم اعتماد به نفس را نشان می‌دهد)، می‌توانید به نقطه دیگری از صورت فرد نگاه کنید. یک مثلث وارونه را تصور کنید که چشم و دهان آن‌ها را به هم متصل می‌کند. هر پنج ثانیه، هر کدام از نقطه مثلثی که به آن نگاه می‌کنید را بچرخانید.
- ژست بگیرید: نگاه خود را بشکنید تا حرکتی انجام دهید یا سَر خود را تکان دهید، زیرا این طبیعی‌تر از نگاه ناشی از استرس به چشم‌ها است.
- نزدیک چشم را نگاه کنید: اگر نگاه مستقیم به چشم شخصی بسیار استرس‌زا است، در عوض به بینی، دهان یا چانه او نگاه کنید.
هنگام صحبت با گروهی از افراد، به جای اینکه به کل گروه فکر کنید، تصور کنید که هر بار مکالمه‌ای فردی با یک نفر در گروه را داشته‌اید.
هنگام صحبت، یک نفر را در گروه انتخاب کرده و وانمود کنید که فقط با آن شخص صحبت می‌کنید. همانطور که فکر یا جمله خود را تمام می‌کنید به آن شخص نگاه کنید. همانطور که جمله یا ایده جدیدی را شروع می‌کنید، فرد دیگری را در گروه انتخاب کنید و با پایان دادن به فکر، در چشمان او بنگرید. اطمینان حاصل کنید که در نهایت همۀ افراد را در این گروه مورد تماس چشمی قرار دهید.
[su_box title=”همچنین بخوانید: ” style=”bubbles“ box_color=”#a631a8″ radius=”20″]
[su_animate type=”shake” duration=”0.5″] روش های غلبه بر خجالت ؛ ۱۰ راه از بین بردن خجالتی بودن [/su_animate]
[/su_box]
تحقیق در مورد تماس چشمی در اختلال اضطراب اجتماعی
یک بررسی ۲۰۱۷ که در گزارش‌های روانپزشکی فعلی منتشر شده است، نشان می‌دهد که اضطراب اجتماعی به ترکیبی از احتیاط و جلوگیری از پردازش محرک‌های عاطفی اجتماعی مربوط می‌شود. این بدان معنا است که در یک مهمانی، ممکن است مراقب افرادی باشید که به نظر می‌رسد در مورد شما قضاوت می‌کنند، اما همچنین سعی کنید از موقعیت‌هایی که در آن‌ها احساس می‌کنید مورد قضاوت قرار می‌گیرید، جلوگیری کنید. این بررسی نشان داده است که افراد مضطرب اجتماعی از حفظ تماس چشمی خودداری می‌کنند. باز هم این احتمالاً به دلیل ترس از قضاوت شدن است.
معرفی کتاب
اگر دوست دارید درزمینه مقابله با استرس‌های رایج، مانند هراس اجتماعی یا مشکل در برقراری ارتباط با دیگران و غلبه بر آن‌ها کتابی کاربردی بخوانید، توصیه ما به شما کتاب قورباغه‌ات را ببوس، نوشته برایان تریسی است. تریسی در این کتاب به شما می‌آموزد که چطور با خودتان کنار بیایید تا توانایی‌های بالقوه خود را بالفعل کنید.
کلام آخر
اگر متوجه شده‌اید که اضطراب اجتماعی شما تا حدی شدید است که نگاه به چشم شخصی برایتان بیش از حد ناراحت کننده می‌باشد، از یک متخصص بهداشت روان یا پزشک خانواده خود کمک بگیرید. اگر قبلاً برای شما SAD تشخیص داده نشده باشد، علائم شما ارزیابی می‌شوند و یک برنامه درمانی برای رفع ناتوانی در برقراری ارتباط چشمی ارائه می‌شود.
اگر به مباحث مربوط به روانشناسی علاقه دارید و می‌خواهید منابع بیشتری در این زمینه مطالعه کنید، اپلیکیشن ذهن مخصوص شماست. ما تلاش کردیم تا در اپلیکیشن ذهن هر آنچه برای مطالعه درزمینه روانشناسی و توسعه فردی نیاز دارید را به شما ارائه دهیم. با کلیک روی لینک زیر به‌صورت رایگان اپلیکیشن ذهن را دانلود کنید و به ما بپیوندید.
بسیار عالی و اموزنده
ممنون از شما 🙂
فوق العاده آموزنده و کاملا تاثیر گذار بود