انواع اختلال شخصیتی

در این مقاله با ده نوع مختلف ازانواع  اختلال شخصیتی آشنا می‌شویم. انواع اختلال شخصیتی با توجه به خصوصیاتی که دارد در سه دسته قرار می‌گیرد. این سه دسته عبارتند از:

– دسته A اختلال شخصیتی: غیر عادی و عجیب و غریب
– دسته B اختلال شخصیتی: دراماتیک، عاطفی و نامنظم
– دسته C اختلال شخصیتی: مضطرب و ترسناک
ممکن است فردی بیش از یک اختلال شخصیتی داشته باشد. در هر صورت برای تشخیص آن باید با انواع و علائم اختلال شخصیتی آشنا بشویم.

بین ۱۰ نوع از انواع اختلالات شخصیتی شباهت‌هایی وجود دارد که باعث می‌شود آن‌ها در سه دسته قرار بگیرند.
انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) تحقیق بیشتری را در مورد الگوی جایگزین طبقه بندی برای اختلالات مختلف شخصیت پیشنهاد کرده است. اما تا زمان ایجاد یک طبقه بندی جدید به همین طبقه بندی بسنده می‌کنیم.

دسته A اختلالات شخصیتی

این دسته شامل اختلال شخصیتی اسکیزوئید، اسکیزوتایپال و پارانوئید است. افرادی که از اختلال شخصیتی این دسته رنج می‌برند رفتارهای عجیب و غریب و نامتعارف دارند. آن‌ها از برقراری رابطه خودداری می‌کنند و معمولا افکار تحریف شده دارند.

دسته B اختلالات شخصیتی

اختلال شخصیتی دسته B شامل چهار اختلال می باشد. این چهار شخصیت دارای ویژگی های مشترکی هستند که آن ها را در طبقه اختلالات شخصیت دسته B جای می دهد.

آنچه در این اختلالات پررنگ است آسیب به کسانی است که با این افراد در ارتباط هستند. در اغلب موارد اطرافیان با مراجعه به مشاور به دنبال راهی برای کنار آمدن با این افراد هستند.

با ارتباط مداوم با یک متخصص و درمانگر می توانید راه های کمک به خود و فرد مبتلا به اختلال شخصیت دسته B را پیدا کنید. اختلال شخصیتی ضد اجتماعی، مرزی، نمایشی و خودشیفته جزو این دسته هستند.

دسته C اختلالات شخصیتی

دسته سوم از انواع اختلال شخصیتی  را دسته ترس و اضطراب می نامند.

در واقع می توان آن ها را با توجه به همین ویژگی شناسایی کرد. عموما در حال ترس و رفتارهای مرتبط با ترس هستند. مثلا از موقعیت های خاصی اجتناب می کنند، دل مشغولیت بیش از حد دارند، درحال تایید گرفتن از دیگران هستند، ساعات زیادی را صرف اعمال خاصی می کنند.

به طور کلی این ترس و اضطراب همه جنبه های زندگی خود و اطرافیانشان را درگیر می کند. اختلال شخصیتی دوری گزین، وابسته و وسواسی جبری جزو این دسته هستند.
تشخیص انواع اختلاال شخصیتی این دسته کار آسانی نیست و اگر شخصی در کودکی به آن مبتلا شود تا بزرگسالی نمی‌توان مطمئن شد که دقیقا این فرد اختلال شخصیتی دارد. اختلالات شخصیتی این دسته معمولا با افزایش سن شدت می‌یابند و در دهه ۴۰ یا ۵۰ زندگی نگران کننده می‌شود.
هنگام تشخیص انواع اختلال  شخصیتی باید توجه داشته باشیم که هر فردی می‌تواند این رفتارها را از خود نشان دهد ولی چیزی که در تشخیص اختلال شخصیتی مهم است، طولانی مدت بودن این رفتارها است. افرد مبتلا به اختلال شخصیتی بدون توجه به زمان، مکان یا شرایط این رفتارها را از خود نشان می‌دهند.